|
|
update 03 -11 - 2020
|
Spoorwegwachteres beboet na treinongeluk
Bongarts met paard en kar midden op de spoorlijn. Ze had nog willen waarschuwen, maar het was al te laat. Kar en paard werden door de locomotief gegrepen. "Het paard werd gedood en de kar verpletterd", berichtte een krant over het ongeluk. "De geleider, Johannes Bongarts die op de kar zat en niets van de aanstormende trein bemerkte, werd bij de schok weggeslingerd, waardoor hij enkele wonden opliep." Natuurlijk hing er een klok in het dienstvertrek van het stationnetje van Sambeek aan de Halt. En natuurlijk wist wachteres Alida Huizing dat op 29 juli 1891 rond 9.30 uur er een trein uit de richting Venlo de spoorwegovergang daar zou passeren. En uiteraard kende ze het voorschrift dat drie minuten eerder de spoorbomen moesten worden neergelaten. Maar ze was net te laat geweest.
De spoorwegovergang bij de Halt, dertig jaar na het ongeluk.
Precies twee maanden later kwam de zaak voor bij de arrondissementsrechtbank in 's-Hertogenbosch. De spoorwegwachteres werd door de officier van justitie nalatigheid bij het uitoefenen van haar beroep verweten en eiste een geld boete van 50 gulden (nu: ruim 600 euro).
De drie rechters wilden de zaak van alle kanten goed bekijken. "Hoe zit dat eigenlijk met de klok in het dienstvertrek?", wilden ze weten. "Die loopt vaak niet goed", antwoordde Alida Huizing. "In de praktijk komt het erop neer dat ik de spoorbomen sluit als ik de trein zie aankomen. Ik wordt niet met een belletje of een ander signaal gewaarschuwd dat er een trein nadert. Ik moet het doen met voortdurend op de klok kijken."
Uiteraard konden de rechters niet voorbijgaan aan het feit dat de spoorbomen op het moment dat de trein passeerde nog open waren. Een getuige had dat trouwens onder ede verklaard.
Maar toch waren de rechters mild in hun oordeel. "Van de spoorwegwachteres wordt een bijna bovenmenselijke oplettendheid gevraagd. Het is haar niet kwalijk te nemen als ze die niet heeft. Maar natuurlijk is ze wel schuldig aan het niet tijdig sluiten van de spoorbomen. Wij veroordelen haar tot drie gulden (nu: circa 36 euro) boete."
De drie rechters wilden de zaak van alle kanten goed bekijken. "Hoe zit dat eigenlijk met de klok in het dienstvertrek?", wilden ze weten. "Die loopt vaak niet goed", antwoordde Alida Huizing. "In de praktijk komt het erop neer dat ik de spoorbomen sluit als ik de trein zie aankomen. Ik wordt niet met een belletje of een ander signaal gewaarschuwd dat er een trein nadert. Ik moet het doen met voortdurend op de klok kijken."
Uiteraard konden de rechters niet voorbijgaan aan het feit dat de spoorbomen op het moment dat de trein passeerde nog open waren. Een getuige had dat trouwens onder ede verklaard.
Maar toch waren de rechters mild in hun oordeel. "Van de spoorwegwachteres wordt een bijna bovenmenselijke oplettendheid gevraagd. Het is haar niet kwalijk te nemen als ze die niet heeft. Maar natuurlijk is ze wel schuldig aan het niet tijdig sluiten van de spoorbomen. Wij veroordelen haar tot drie gulden (nu: circa 36 euro) boete."
Het Boxmeers Weekblad van 10 februari 1934 plaatste een foto van het gouden echtpaar De Leeuw-Huizing.
Alida Bernardina Huizing, zoals haar volledige naam luidde, was in 1884 gehuwd met Jacobus de Leeuw, die ploegbaas bij de spoorwegen was. Zij was geboren in de gemeente Deurne & Liessel, hij in Helmond. Het is niet helemaal duidelijk wanneer ze in Sambeek zijn komen wonen.
Het echtpaar stond goed bekend in het dorp. Op de dag dat ze 50 jaar getrouwd waren werden ze 's morgens door harmonie Semper Unitas en de ruitervereniging naar de protestantse kerk gebracht. 's-Middags was de harmonie weer van de partij en bracht samen met de fanfare van Vortum-Mullem het gouden paar een klinkende serenade.
Alida Huizing overleed in 1937, haar man drie jaar later.
Het echtpaar stond goed bekend in het dorp. Op de dag dat ze 50 jaar getrouwd waren werden ze 's morgens door harmonie Semper Unitas en de ruitervereniging naar de protestantse kerk gebracht. 's-Middags was de harmonie weer van de partij en bracht samen met de fanfare van Vortum-Mullem het gouden paar een klinkende serenade.
Alida Huizing overleed in 1937, haar man drie jaar later.
Dankbetuiging na het 50-jarig huwelijksfeest, Boxmeers Weekblad van 24 februari 1934.
Rond de Toren dd 03 november 2020
