|
|
update 23-05-2018
|
Strijd om d'n Bult
Op vrijdag 13 oktober 1944 vond er aan de stuw bij Sambeek een treffen plaats tussen een patrouille Engelse militairen en een aantal Duitse soldaten dat zich daar had verschanst.
"Sambeek leek wel verlaten", schreef luitenant Cartwright later over deze strijd op d'n Bult, zoals vrijwel elke inwoner van het dorp de hoge dijk bij de stuw en sluis noemde. "Af en toe zag men mensen vanachter gordijnen naar buiten gluren. Toen we ongeveer 200 meter van de dijk verwijderd waren, begonnen de Duitse soldaten te schieten met mitrailleurs en mortieren. In looppas bestormden wij de dijk en slaagden erin met handgranaten de mitrailleurnesten buiten gevecht te stellen." Daarna werden de Engelse militairen vanuit de huizen op d'n Bult en vanuit loopgraven door de Duitse soldaten beschoten.
De groep Engelse militairen werd in twee secties verdeeld: de ene zou de huizen aanvallen, de andere de loopgraven. Dat bleek succesvol: zes Duitse militairen kwamen om en twaalf werden krijgsgevangen gemaakt. De weerstand was gebroken.
Toch leden ook de Engelsen verliezen: twee militairen lieten het leven. Hun lichamen werden later door collega's van de geneeskundige dienst opgehaald met brancards. Aanvankelijk werden ze in Sambeek begraven op de begraafplaats aan het Torenpad. Later zijn ze overgebracht naar de militaire begraafplaats in Mook.
Luitenant Cartwright ontving na de oorlog voor zijn moedig gedrag een militaire onderscheiding: de Military Cross. Sergeant Eardley, die ook deel uitmaakte van de patrouille en enkele dagen later in zijn eentje bij Overloon drie Duitse mitrailleursnesten uitschakelde, ontving daarvoor de hoogste Britse onderscheiding, het Victoria Cross.
"Sambeek leek wel verlaten", schreef luitenant Cartwright later over deze strijd op d'n Bult, zoals vrijwel elke inwoner van het dorp de hoge dijk bij de stuw en sluis noemde. "Af en toe zag men mensen vanachter gordijnen naar buiten gluren. Toen we ongeveer 200 meter van de dijk verwijderd waren, begonnen de Duitse soldaten te schieten met mitrailleurs en mortieren. In looppas bestormden wij de dijk en slaagden erin met handgranaten de mitrailleurnesten buiten gevecht te stellen." Daarna werden de Engelse militairen vanuit de huizen op d'n Bult en vanuit loopgraven door de Duitse soldaten beschoten.
De groep Engelse militairen werd in twee secties verdeeld: de ene zou de huizen aanvallen, de andere de loopgraven. Dat bleek succesvol: zes Duitse militairen kwamen om en twaalf werden krijgsgevangen gemaakt. De weerstand was gebroken.
Toch leden ook de Engelsen verliezen: twee militairen lieten het leven. Hun lichamen werden later door collega's van de geneeskundige dienst opgehaald met brancards. Aanvankelijk werden ze in Sambeek begraven op de begraafplaats aan het Torenpad. Later zijn ze overgebracht naar de militaire begraafplaats in Mook.
Luitenant Cartwright ontving na de oorlog voor zijn moedig gedrag een militaire onderscheiding: de Military Cross. Sergeant Eardley, die ook deel uitmaakte van de patrouille en enkele dagen later in zijn eentje bij Overloon drie Duitse mitrailleursnesten uitschakelde, ontving daarvoor de hoogste Britse onderscheiding, het Victoria Cross.
Impressie van de strijd tussen een Engelse patrouille en Duitse soldaten bij de stuw aan de Maas bij Sambeek op 13 oktober 1944.
Rond de Toren dd 16 oktober 2014
